Θυμούνται πολλοί την Οριάνα Φαλάτσι…

Aπό το ιστολόγιο ΔΕΛΤΊΟ ΤΩΝ 11

Οι ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ θέλουν να χρησιμοποιήσουν (γιατί απέτυχαν αλλιώς) ως πολιορκητικό κριό για να αλώσουν τα τείχη του εθνικού κορμού, τους μετανάστες. Και δη τους μουσουλμάνους, οι οποίοι μισούν παθολογικά τη Δύση. Τώρα, τους δίνουν ψήφο…

Και μας λέει η Φαλάτσι στο βιβλίο της «Οργή και Περηφάνια» (Γκοβόστης, Αθήνα 2003: «Ο πολιτισμός μας θα εξαφανιστεί και θα καταλήξουμε να έχουμε τζαμιά αντί για καμπαναριά, να φοράμε μπούρκα αντί για μίνι φούστες, να πίνουμε γάλα καμήλας αντί για το συνηθισμένο ποτηράκι μας…»

Φωνάζει η Φαλάτσι για τους μετανάστες που χρησιμοποιεί ως «στρατό» και η ιταλική αριστερά: «Ζουν στην καρδιά μιας κοινωνίας που τους φιλοξενεί χωρίς να διερωτάται για τη διαφορετική νοοτροπία τους, χωρίς να τιμωρεί τον σκοταδιστικό φανατισμό τους.

Μια κοινωνία που τους δέχεται χάρη στο ανεκτικό πνεύμα της δημοκρατίας της, στην ανοιχτόμυαλη κι απεριόριστη επιείκειά της, στη χριστιανική συμπόνια της, στις φιλελεύθερες αρχές της και στους πολιτισμένους νόμους της».

Και επικαλείται τη ρήση ενός εκπροσώπου του Ισλάμ, στη διάρκεια διαθρησκευτικής συνόδου στο Βατικανό, το 1999: «Μέσω της δημοκρατίας σας θα σας κυριεύσουμε, μέσω της θρησκείας μας θα σας επιβληθούμε».
Η Φαλάτσι κλείνει με ένα εύλογο ερώτημα, για τον Δούρειο Ίππο της αριστεράς και του Ισλάμ, τους μετανάστες: «αν πράγματι είναι τόσο φτωχοί, όσο ισχυρίζονται οι προστάτες και οι υποστηρικτές τους, τότε ποιος τους δίνει λεφτά για να έρθουν;

Πού βρίσκουν τις πέντε ή δέκα χιλιάδες δολάρια το άτομο για να πληρώσουν το ταξίδι τους; Μήπως, τελικά, τα χρήματα αυτά τα χορηγεί κάποιος Οσάμα Μπιν Λάντεν, με σκοπό να ενισχύσει τους εποικισμούς της Αντίστροφης Σταυροφορίας και να οργανώσει με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο τη Μουσουλμανική τρομοκρατία;»

Ο ΜΙΚΗΣ ΖΕΙ, ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ!

Στις 28 Φεβρουαρίου 1975, στην Piazza Risorcimento της Ρώμης έπεφτε νεκρός ένας Έλληνας, ο Μίκης Μάντακας, δολοφονημένος από την ιταλική μαρξιστική τρομοκρατία. Το έγκλημά του ήταν ότι υπήρξε Εθνικιστής και αντικομμουνιστής.
Κάθε χρόνο από τότε οι Ιταλοί συναγωνιστές τιμούν την μνήμη του με μία λιτή τελετή. Μέσα σε μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα, άνδρες, γυναίκες και παιδιά βαδίζουν σιωπηλά στους δρόμους της Ρώμης. Το βλέμμα αποφασιστικό, σφιχτές οι γροθιές, το ίδιο σφιχτές όπως και πριν 35 ολόκληρα χρόνια.

Ο Μίκης, όπως συνήθιζαν να αποκαλούν οι φίλοι και Συναγωνιστές του, ήταν ένας φλογερός Εθνικιστής επαναστάτης. Άντρας γεννημένος σε λάθος εποχή και αμετανόητος «φασίστας»… Και όπως προκλητικά κάποιοι λένε ακόμα και σήμερα, «καλός φασίστας, ο νεκρός φασίστας».Φέτος και συγκεκριμένα στις 28 Φεβρουαρίου, συμπληρώθηκαν 35 χρόνια από τον άδικο χαμό του Μιχάλη. Οι Ιταλοί Συναγωνιστές μας, όπως κάθε χρόνο θα πραγματοποιήσουν την σιωπηρή τους στο κέντρο της Ρώμης που θα καταλήξει στο σημείο που έπεσε νεκρός από σφαίρες αριστερών.
Αξίζει να αναφερθεί πως η εκδήλωση αυτή, είναι μια πραγματική Τελετή Μνήμης και οι διαδικασίες ξεκινούν από τις 12:00 την νύχτα στη γωνιά της οδού Ottaviano όπου λίγοι συγκεντρωμένοι ανάβουν την Φλόγα εκεί που ήταν αναμμένη αυτή του Μίκη Μάντακα και φρουρούν τον χώρο ως την επομένη στις 6:00 το απόγευμα… Ένας ακόμα βαθύτερος συμβολισμός: η φλόγα που δεν σβήνει, οι Συναγωνιστές κοντά της… Ο ΜΙΚΗΣ ΖΕΙ, ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ!

Οι περαστικοί κοιτούν με απορία την παράξενη Πορεία, ανθρώπων που δεν βγάζουν μιλιά, δεν απαιτούν τίποτε για τους εαυτούς τους, δεν φώναζαν ούτε ένα σύνθημα και μόνο βάδιζαν αποφασιστικά χωρίς να κοιτάζουν δεξιά και αριστερά… Δυο Νέοι Συναγωνιστές θα μεταφέρουν και πάλι το πορτραίτο του Μίκη, από τα γραφεία, να αντικρύζει τους Συναγωνιστές του και μετά την απόλυτη

Σιγή θα ακουστεί σε όλη την Ρώμη: «Συναγωνιστής Μάντακας» – “PRESENTE!”!

Ο δικός μας Μίκης, ο ΕΛΛΗΝΑΣ, ο ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ, από τα Ηλύσσια Πεδία των Ηρώων ΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΧΕΤΑΙ στο πλευρό μας, γιατί ο Μάντακας είμαστε όλοι εμείς – είναι η ίδια μας η ΙΔΕΑ!

Εξορμήσεις δολοφόνων στην Λάρισσα

Tην Κυριακή, 21 Φεβρουαρίου στην Λάρισσα, ομάδα 35-40 ατόμων του «αντιεξουσιαστικού» χώρου, οπλισμένα με ρόπαλα, πέτρες, σφυριά και μαχαίρια, επιχείρησε να ματαιώσει εκδήλωση του τοπικού «Πατριωτικού Συνδέσμου» και να καταστρέψει την προτομή του απελευθερωτή της Κύπρου, Γρίβα-Διγενή.
Με ορμητήριο την παράνομη κατάληψη της Ιατρικής Σχολής και με την προτροπή και κάλυψη διαφόρων «αντιρατσιστών» περιφερόταν επί ώρες στο κέντρο της πόλεως, σπάζοντας, τρομοκρατώντας και ουρλιάζοντας υπό τα απαθή βλέμματα των οργάνων της εξουσίας.
Σε μία επίδειξη «φρονηματισμού» επετέθη αρχικά στον Θωμά Α., 47 ετών, οικοδόμο, που προσπάθησε μόνος του να σταματήσει την καταστροφή της προτομής. Σε αναλογία σαράντα εναντίον ενός, τον κτύπησαν με φονική μανία με ό,τι κρατούσαν στα χέρια τους και αν το θύμα δεν κατάφερνε να σταθεί όρθιο καθ' όλη τη διάρκεια της επιθέσεως και μέχρι την αποχώρηση της συμμορίας, θα είχε σίγουρα τραγικό τέλος.
Ακολούθως, διέσχυσαν ανενόχλητοι τον αστυνομικό κλοιό και λίγο παρακάτω αναγνώρισαν διερχόμενο τυχαία στέλεχος του ΛΑ.Ο.Σ., τον Ηλία Γ. (επίσης 47 ετών οικοδόμο), στον οποίο επετέθησαν με παρόμοιο τρόπο και με την ίδια αριθμητική αναλογία.
Ο μεν πρώτος νοσηλεύεται σε νευροχειρουργική κλινική με δύο εγκεφαλικά αιματώματα, κινούμενος προς το παρόν με αναπηρικό καροτσάκι. Ο δε δεύτερος υπέστη σοβαρές σωματικές βλάβες από κτυπήματα στο κεφάλι και στο υπόλοιπο σώμα.
Μετά την «επιχείρησή» τους ανεχώρησαν ανενόχλητοι προς την ιατρική σχολή, όπου τους υποδέχθηκαν συγκεντρωμένοι «αντιρατσιστές», η δε αστυνομία σχημάτισε κλοιό προστασίας, πιέζοντάς τους να εισέλθουν στο εσωτερικό της καταλήψεως, ώστε να μην έρθουν σε επαφή με άτομα που αντελήφθησαν τις επιθέσεις τους και θα τους καταδίωκαν.
Όλα αυτά έγιναν μέρα-μεσημέρι, η δε αστυνομία αρκέστηκε σε πέντε προσαγωγές που κατέληξαν σε δύο προσωρινές (!!!) κρατήσεις, παρ' ό,τι, μεταξύ άλλων αυτοφώρων αδικημάτων, έσπασαν βιτρίνες και το αυτοκίνητο του πρώτου θύματος, παρ' ότι επεχειρήθη γκρέμισμα της προτομής ενός εθνικού ήρωα και κυρίως, παρ' ότι οι εν λόγω συλληφθέντες συμμετείχαν σε δολοφονικό λιντσάρισμα δύο ανυπεράσπιστων προσώπων.
Η συνταγή είναι δοκιμασμένη: Οι «ανώνυμοι» αναρχικοί κάνουν την βρωμοδουλειά (σαν φυσικοί αυτουργοί) και κατόπιν κλειδώνονται στα «άσυλα». Ακολούθως, επώνυμοι χαβιαροαριστεροί, που δεν λερώνουν τα χέρια τους, οργανώνουν συγκεντρώσεις συμπαραστάσεως, πληρώνουν και φέρνουν επωνύμους δικηγόρους, παριστάνουν τις αθώες περιστερές και χύνουν το δηλητήριό τους σαν φίδια, δεξιά κι αριστερά.
Έτσι, την επομένη ημέρα, στην Λάρισσα, οι δολοφονικές συμμορίες βρήκαν ένα μικρό πλήθος «επωνύμων» και οργανώσεων σφραγίδων που έκαναν το άσπρο μαύρο.
Αυτή η «αριστερά του χαβιαριού» είναι ο ηθικός αυτουργός, οι δε «αντιεξουσιαστές», οι χρήσιμοι ηλίθιοι και η εξιλέωση των τύψεων αυτών που βολεύτηκαν στο σύστημα, το γλύφουν και ενίοτε χρηματοδοτούνται από αυτό.
Όπως διαπιστώσαμε, μιλώντας με συναγωνιστές από την Λάρισσα, ο στόχος τους δεν επετεύχθη ούτε κανείς φοβήθηκε. Αντιθέτως, όπως μας διαβεβαιώνουν όλοι, ο «περίπατος» θα είναι την επόμενη φορά πιο δύσκολος...
Ας συγκρίνει κανείς τις 45 συλλήψεις της Πανόρμου και την φυλάκιση του Δ. Παπαγεωργίου, με την δολοφονική επίθεση της Λαρίσσης και ας βγάλει τα συμπεράσματά του για τους «αντιεξουσιαστές» και για την «εξουσία».
Πέτρος Μυλωνάς

Η Χριστίνα Σιδέρη για τις χθεσινές προσαγωγές

“Αυτή είναι μία απλή παράθεση κάποιων γεγονότων, που έλαβαν χώρα εχθές, μέσα στην πρωτεύουσα μίας Δημοκρατικής(;) χώρας , όπου υποτίθεται ότι υπάρχει σεβασμός στον Έλληνα νομοταγή πολίτη και προστασία στη ζωή και τη σωματική του ακεραιότητα. Προσωπικά, θεωρώ, ότι βγήκα κερδισμένη και πολύ πλούσια από τη χθεσινή ημέρα. Είναι αφάνταστα ικανοποιητικό, να ανακαλύπτει κάποιος πράγματα, τα οποία πρέσβευε αλλά δεν είχε ίδια εμπειρία….. Ας πάρουμε λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή!

Κέντρο Αθήνας 2,00 μ.μ

Ημέρα γενικής απεργίας και ελάχιστα μέσα μαζικής μεταφοράς λειτουργούν. Μας αποβιβάζουν στις στήλες του Ολυμπίου Διός και με τα πόδια ξεκινάω για να φτάσω κοντά στην Ομόνοια, που είναι χώρος συνάντησης για το επαγγελματικό μου ραντεβού. Περνώντας από το Σύνταγμα και την ώρα που φτάνουν οι πρώτες ομάδες που διαδηλώνουν, ακούω θορύβους από σπασίματα και κοιτώντας στη συμβολή της Σταδίου με την πλατεία, βλέπω για άλλη μία φορά κουκουλοφόρους να πετάνε πέτρες στην αστυνομία!!! Με ταχύτητα αστραπής οι ομαδούλες των παρακρατικών και αναρχικών ανεβαίνουν στο πάνω μέρος και βρίσκονται απέναντι από τον άγνωστο στρατιώτη, έξω από το ξενοδοχείο Grand Bretagne.

Μένω άναυδη, βλέποντας τους να κρατάνε αξίνες, δίχαλα σφυριά και να ξηλώνουνε, στην κυριολεξία, μάρμαρα, κομμάτια ασφάλτου και πεζοδρόμια. Γεμίζανε τα σακίδια που βρίσκονταν στις πλάτες τους και ακολούθως με τα πολεμοφόδια ανά χείρας, τα εκτοξεύανε βροχή προς τους αστυνομικούς που προσπαθούσανε μάταια να προστατευθούν. Άλλες ομαδούλες με full face και κράνη, πετάνε μολότοφ. Μόλις οι αστυνομικοί σπεύδουνε να τους απωθήσουνε, αυτόματα η περιφρούρηση των μπλοκ του ΠΑΜΕ, ΤΩΝ οικολόγων και του ΣΥΝ, ανοίγανε τα κοντάρια και τους ενσωματώνανε στον πυρήνα των διαδηλωτών. Αυτόματα 3-4 διαδηλωτές απόσπονταν από τα μπλοκ, πήγαιναν σε απόσταση αναπνοής από τους αστυνομικούς, τόσο που σχεδόν τα πρόσωπα τους αγγίζανε το ένα το άλλο και ούρλιαζαν βρισιές για τις μανάδες, τις αδερφές και τις γυναίκες τους. Τους αποκαλούσαν αδερφές και τους έλεγαν ότι γ………… Όσοι κρατούσαν ντουντούκες, εν χωρώ, δίνανε το σύνθημα «Έξω οι μπάτσοι από την πορεία»

Σε όλο το μήκος της Πανεπιστημίου, ότι τραπεζάκι και καρέκλα βρισκότανε στην εξωτερική μεριά των καταστημάτων, μαζί με τις ζαρντινιέρες, έχουν σπάσει και έχουν αποκολληθεί τα σιδερένια μέρη τους, τα οποία πετιούνται με μίσος και μανία προς την Αστυνομία και φυσικά προς το κεφάλι κάθε περαστικού που βρίσκεται μπροστά τους. Τα δακρυγόνα και τα καπνογόνα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και η ατμόσφαιρα είναι πνιγηρή! Κάδοι αναποδογυρίζονται και οι πρώτες φωτιές μπαίνουν. Τα συνεργία των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων μαγνητοσκοπούν με πάθος τις σκηνές βίας και απόλυτης αναρχίας.

Τα μάτια μου τρέχουν ποτάμι, το δέρμα μου τσούζει και ο λαιμός μου έχει ξεραθεί, σχεδόν δε μπορώ να αναπνεύσω. Περνάω πίσω από μία διμοιρία των ματ και εκείνη ακριβώς τη στιγμή σκάνε πάνω μου και γύρω μου, κομμάτια από μάρμαρο. Σηκώνω τα χέρια μου για να καλύψω το κεφάλι μου και εκείνη ακριβώς τη στιγμή, νοιώθω ένα χέρι να με τραβάει και μία ασπίδα προστατεύει το δικό μου κεφάλι και αφήνει ακάλυπτο το σώμα ενός «μπάτσου – γουρουνιού», που δέχεται τα μάρμαρα αδιαμαρτύρητα για να με προστατεύσει! Ψελλίζω ένα ευχαριστώ και χώνομαι σε ένα παρακείμενο στενό, μένω για λίγα λεπτά εκεί μέχρι να περάσουν τα παρακρατικά και αναρχικά αληταριά.

Στο ύψος της Πανεπιστημίου και Εμμανουήλ Μπενάκη, βλέπω το πρώτο λεηλατημένο κατάστημα…… Ο κόσμος κοιτάει σαστισμένος και οι ευνοούμενοι του Χρυσοχοίδη αδειάζουν το μαγαζί. Κοιτάζω με απόγνωση την αστυνομία και ένας μου φωνάζει με δύναμη «Αυτή είναι η δημοκρατία μας, δε μας αφήνουν να προστατεύσουμε τους πολίτες» Μένω με το στόμα ανοιχτό από το θάρρος του αστυνομικού, ο οποίος πηγαινοέρχεται, ελέγχει τους άνδρες τους και είναι φανερή η οργή αλλά και η αδυναμία του, μπροστά στις άνωθεν εντολές!

Άγιος Παντελεήμονας 5,00 μ.μ

Μετά από μία ημέρα, ασφυκτικά γεμάτη από δακρυγόνα και καπνογόνα, «μπουκωμένη» και με τα μάτια και το λαιμό μου, ακόμα να τσούζουν, πίνουμε καφεδάκι με φίλους, στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα, σε παρακείμενη καφετέρια. Μερικά λεπτά αργότερα, λίγα ακόμα παιδιά από τη γειτονιά προστίθενται στην παρέα μας. Είναι φίλοι και μέρες πριν έχουν ζητήσει την παρουσία μας, στη διαμαρτυρία που διοργανώνουν οι κάτοικοι για τις απαράδεκτες συνθήκες της ζωής τους. Είναι μία εκδήλωση νόμιμη και μάλιστα με την άδεια της αστυνομίας.

Την ώρα που χαλαρώνουμε, οι γνωστοί-άγνωστοι αγαπημένοι και προστατευόμενοι του Χρυσοχοίδη, περνάνε ανενόχλητοι και μας φωτογραφίζουν. Εμείς γελάμε, άλλωστε δεν έχουμε τίποτα απολύτως να κρύψουμε. Είμαστε Έλληνες, φορολογούμενοι πολίτες και λανθασμένα πιστεύουμε, πως το κράτος ΟΦΕΙΛΕΙ να μας προστατεύει.

Η παρέα μας αυξάνεται και για να μη δημιουργούμε πρόβλημα, στους επαγγελματίες με το χώρο που πιάνουμε, μεταφερόμαστε στα σκαλιά της εκκλησίας, όπου και συνεχίζουμε τα ανέκδοτα, τα γέλια και τα πειράγματα. Είναι 6,00 μ.μ και είμαστε χαρούμενοι γιατί είναι από τις ελάχιστες φορές, που στην παρέα, έχουμε αντιπροσώπους από όλα τα ΝΟΜΙΜΑ ΚΟΜΜΑΤΑ και ΦΟΡΕΙΣ. Μία παλέτα απόψεων και ιδεολογιών, συντάσσετε κάτω από μία κοινή αγάπη ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ. Από το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ, τη Χ.Α, τη Δημοκρατική Αναγέννηση, το ΛΑΟΣ, τους Ανένταχτους, το ΣΤΟΧΟ, την Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας μέχρι τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Πλήθος κατοίκων έχει βγει στα μπαλκόνια και μοιράζεται το γέλιο, τον ήλιο και τη χαρούμενη ατμόσφαιρα. Τα παιδάκια παίζουν, μία χαριτωμένη ξανθούλα κάνει πατίνια, υπό την επίβλεψη του μπαμπά της. Οι πρώτοι πιστοί προσέρχονται για τη λειτουργία και μας χαιρετάνε, καθώς ανεβαίνουνε τα σκαλιά. Οι περισσότεροι είναι ηλικιωμένοι που δυσκολεύονται να ανέβουν τα λίγα σκαλιά, που τους χωρίζει από τον ιερό χώρο του Ναού. Όλοι μας κοιτάνε, μας ρωτάνε για τη συγκέντρωση και μας λένε πως σε λίγο θα είναι μαζί μας στην πλατεία Αμερικής.

Είμαι καθισμένη, στα πρώτα σκαλιά μαζί με δύο-τρία άτομα από την παρέα και συζητάμε για την οικονομική κατάσταση και την προκλητική εικόνα στο Γερμανικό περιοδικό FOCUS, όταν τέσσερις ένστολοι αστυνομικοί μας πλησιάζουν. Μας κάνουν νόημα να κατέβουμε για να τους μιλήσουμε. Μας ρωτάνε «που θα πάμε μετά από την εκκλησία». Τους απαντάμε στη συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής και επιστρέφουμε στις θέσεις και στην παρέα μας. Στα επόμενα πέντε λεπτά καταφτάνουν και μας περικυκλώνουν δύο διμοιρίες των ΜΑΤ.

Σε δευτερόλεπτα μας έχουν αποκλείσει στα σκαλιά της εκκλησίας. Είμαι ακόμα καθισμένη και κοιτάω με απορία τους αστυνομικούς…… Ο επικεφαλής στην κυριολεξία «γαυγίζει» και ουρλιάζει στους εξίσου απορημένους αστυνομικούς, «να μην αφήσουν κανένα να ξεφύγει». Αναρωτιέμαι αν είμαι εγκληματίας ή αν εν αγνοία μου, έχω διαπράξει κανένα σοβαρό αδίκημα. Ο κόσμος κατεβαίνει στο δρόμο, αφήνει τα μπαλκόνια και έρχεται εκεί μαζί μας. Προσπαθούν να διαπεράσουν την αλυσίδα των ΜΑΤ και να έρθουν δίπλα μας. Ο επικεφαλής για άλλη μία φορά ουρλιάζει «Μην αφήνετε κανένα να μπει, μην αφήνετε κανένα να βγει» Το πλήθος αδημονεί και φωνάζει προς πάσα κατεύθυνση «ντροπή», «αίσχος», «αφήστε τα παιδιά». Στριμώχνεται όλο και περισσότερο στα πεζοδρόμια, κλείνει τους γύρω δρόμους και πιέζει ασφυκτικά τα ΜΑΤ.

Μπροστά μου ακριβώς και σε απόσταση αναπνοής, βλέπω τους αστυνομικούς να κατεβάζουν το κεφάλι, να κουνιούνται ανήσυχα και να κοιτάζουν κάτω. Αισθάνονται αμήχανα ….. Τους κάνω νόημα, με τα μάτια πως δεν πειράζει….. και χαμογελώ! Μας είναι γνωστές οι πρακτικές της χούντας του ΠΑΣΟΚ. Σαν ΟΝΝΕΔίτισα, τις έζησα στο πετσί μου από το 81 μέχρι το 90. Μας προπηλακίζανε, μας δέρνανε, μας πηγαίνανε αυτόφωρα και μας πυροβολούσανε όπως στην Καλαμάτα. Ξέρουμε πως δε φταίνε οι απλοί αστυνομικοί και πως λογοδοτούνε. Το πλήθος έχει αγριέψει και φωνάζει. Πιέζει και σπρώχνει. Ένας από τα ΜΑΤ κρατάει ΜΟΤΟΡΟΛΑ και ρωτάει «ωραία τους αποκλείσαμε, τώρα τι να τους κάνουμε;» ΤΟΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΚΟΥΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΑ «Να τους προσαγάγετε»

Κοιτιόμαστε με απορία, οι αστυνομικοί είναι ακόμα πιο αμήχανοι και ανήσυχοι. Έχουν αρχίσει και ρωτάνε δυνατά «με ποια κατηγορία», «για ποιο λόγο», «δεν υπάρχει νομιμότητα», «δεν είναι σύννομο», «είναι παράνομο» Ο κόσμος αγριεύει και αρχίζει να σπρώχνει με δύναμη. Ο επικεφαλής ουρλιάζει στη ΜΟΤΟΡΟΛΑ, να του στείλουνε κλούβα και μας καταμετράει σα τα ζώα προς σφαγή. Είμαι ακόμα καθισμένη στα σκαλιά και ξεκινάω τα πρώτα τηλεφωνήματα. Σε δικηγόρους, σε κομματικά στελέχη και σε δημοσιογράφους. Ενημερώνω για την κατάσταση. Τα περισσότερα παιδιά μαζεύονται στο κεφαλόσκαλο και προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στην εκκλησία. ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ. Κι όμως ο παπάς έχει κλειδώσει την πόρτα του Ιερού Ναού και έχει αφήσει Έλληνες απέξω, αντιμέτωπους με την αστυνομία, χωρίς κανένα λόγο και αιτία. Σε λίγο βγαίνει ο ίδιος και ζητά από τον επικεφαλή να αποκλείσει τις εισόδους του ΝΑΟΥ, για να μην τον ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ!!!!!!!

Άλλη μία διμοιρία ΜΑΤ, παίρνει θέση και τώρα βρισκόμαστε κυριολεκτικά σε κλοιό. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, καταφτάνουν περιπολικά, μοτοσικλετιστές και βαν της αστυνομίας. Οι κάτοικοι είναι έξαλλοι, ουρλιάζουν, χειρονομούν και φωνάζουν συνθήματα κατά της αστυνομίας. Μια κοπέλα φωνάζει στον επικεφαλή να αφήσει μία κυρία η οποία έχει μητέρα, άρρωστη με Αλτσχάιμερ και είναι μόνη της, αλλά εκείνος την κοιτάζει με απαξίωση και της λέει να φύγει για να μη τη συλλάβει…… Τα παιδιά μαζεύονται πάλι στο κεφαλόσκαλο και τραγουδάνε μαζί με τους κατοίκους τον Εθνικό Ύμνο….. Βλέπω δυο νέες κοπέλες απέναντι μου, με δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια τους και τα ματ εξακολουθούν και κοιτάζουν χαμηλά και κουνάνε αμήχανα τα πόδια τους…. Οι πόρτες των βαν και των περιπολικών ανοίγουν και για άλλη μία φορά ο επικεφαλής ουρλιάζει «πάρτε τους». Οι αστυνομικοί δε κουνιούνται από τις θέσεις τους………. και ο επικεφαλής ξαναουρλιάζει «ΠΑΡΤΕ ΤΟΥΣ ΕΙΠΑ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΤΕ;» Τα ΜΑΤ συνεχίζουν να κοιτάνε αμήχανα …. Ο επικεφαλής διατάζει τη διμοιρία που βρίσκεται στον εξωτερικό κλοιό να παρέμβει, μια και αυτοί που μας κοιτάνε στα μάτια δε μπορούν να μας συλλάβουν και εκείνοι έρχονται δύο-δύο για να πάρουν ένα από εμάς.

Κατάσχουν τις Ελληνικές Σημαίες που είχαμε στοιβαγμένες και δεμένες για τη συγκέντρωση. Αλλά δε θέλουμε να τους κουράσουμε, τις κουβαλάμε εμείς, άλλωστε θεωρούμε τα δικά μας χέρια, πιο κατάλληλα!!!! Μας στοιβάζουν στα βαν και στα περιπολικά, «χωρίς σπρωξίματα» κατ΄ εντολήν… Με συνοδεία μοτοσικλετιστών, σειρήνων και φάρων αναμένων, κατεβαίνουμε σε κομβόι την Αχαρνών στο αντίθετο ρεύμα και με ρυθμούς που θυμίζουν τις καταδιώξεις στην Αμερική φτάνουμε τελικά στη ΓΑΔΑ.

Χρειάστηκαν μερικές ώρες για να μας πάρουν τα στοιχεία, να μας κάνουν σωματική έρευνα και έρευνα στα πράγματα μας για να μας αφήσουν τελικά ελεύθερους, αφού δεν υπήρχε καμία απολύτως κατηγορία γιατί ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ.

Πρέπει να πω ότι όλοι οι αστυνομικοί ήταν ευγενικοί και αμήχανοι και με τα μάτια κατεβασμένα….. Τους ευχαριστούμε και ξέρουμε ότι κάνανε τη δουλειά τους.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον αστυνομικό που αντέδρασε και είπε ότι είναι παράνομη αυτή η ενέργεια. Τους αστυνομικούς που δεν κινηθήκανε για να μας συλλάβουν. Τον αστυνομικό που κοίταξε αλλού για να «φύγει» ένας ανήλικος. Την αστυνομικό που με το ζόρι, γύρισε τη ματιά της στα πράγματα μου, όταν άδειασα την τσάντα μου για να την ελέγξει. Τους αστυνομικούς που προτιμούσαν να κοιτάνε τα χαρτιά με προσήλωση όταν μας έπαιρναν τα στοιχεία αντί για τα μάτια μας. Τον αστυνομικό που μας είπε ότι προτιμούσε να είναι στη θέση μας, παρά απέναντι μας. Τον αστυνομικό που μας είπε να προσέχουμε τώρα, γιατί «αυτοί» μπορεί να μας την έχουνε στημένη!

Ευχαριστούμε παιδιά, να είσαστε πάντα καλά και ασφαλείς. Λυπάμαι που τσάμπα χάσατε την ώρα σας, όταν τη στιγμή που μας μεταφέρατε ακούγαμε μέσα στα περιπολικά. από τον ασύρματο, για συμπλοκές μεταναστών και ξυλοκόπημα Ελλήνων από Αναρχικούς.

Σημείωση προς τον προϊστάμενο του Ι. Ν. Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών

Δεν πειράζει Αρχιμανδρίτη Προκόπιε Πετρίδη, ευτυχώς έχω μάθει ότι παππάδες υπάρχουν πολλοί αλλά το έθνος χρειάζεται ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΕΣ και από αυτούς υπάρχουν λίγοι…. Ήμουν τυχερή, είχα ένα τέτοιο θεολόγο και έτσι έμαθα να μη δίνω σημασία στους οσφυοκάμπτες, αλλά να υπερασπίζομαι τη θρησκεία μου, που αντιστάθηκε στους Αγαρηνούς και υπερασπίστηκε τους Έλληνες.

Σημείωση προς τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας και τον Υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ

Ξέρουμε ποιος έδωσε την εντολή για την παραβίαση των Συνταγματικών μας Δικαιωμάτων και αυτό δεν πρόκειται να περάσει έτσι απλά. Κύριε Χρυσοχοίδη και κύριε Οικονόμου, απαιτούμε την παραίτηση σας!!!”

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΙΔΕΡΗ – Τομεάρχης Β3 της Νομαρχιακής της ΝΔ

Σχετικά με το περιοδικό FOCUS

Η χυδαία επίθεση του περιοδικού Focus κατά της Ελλάδος δεν θα ενοχλούσε ίσως τόσο, αν δεν συνοδευόταν από το κατάπτυστο και προσβλητικό εξώφυλλο. Μα τι έπαθαν ξαφνικά οι Γερμανοί και μας επιτίθενται, αναρωτιέται κανείς. Τα καλά εξασκημένα αντιναζιστικά αντανακλαστικά έπιασαν αμέσως δουλειά. Νάτοι πάλι μπροστά τους οι κακοί Ναζί! Αυτοί φταίνε για το δημοσίευμα του Focus. Κάποιοι θυμήθηκαν και δικαίως τις Γερμανικές αποζημιώσεις που κακώς δεν έχει καταβάλει η Γερμανία στην Ελλάδα, την ίδια ώρα που υποκύπτοντας στους εκβιασμούς του διεθνούς κυκλώματος παραγωγής και εκμετάλλευσης του «ολοκαυτώματος» πληρώνει αδρά τους επιζήσαντες που τελειωμό δεν έχουν, τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους.

Ανακοίνωση μετώπου νεολαίας

Μετά από 5 χρόνια λειτουργίας της σελίδας του Μετώπου Νεολαίας - ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ, αποφασίσαμε να ανανεώσουμε τον ιστότοπο αυτό που τόσα χρόνια ενημερώνει τους συναγωνιστές με συνέπεια τόσο χρονική όσο και ιδεολογική. Η ενέργεια αυτή είναι η πρώτη από μία σειρά αποφάσεων που ελήφθησαν. Είμαστε λοιπόν στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε πως εκτός από τη νέα σελίδα του περιοδικού Αντεπίθεση στις επόμενες ημέρες θα λειτουργήσει για πρώτη φορά το μοναδικό πραγματικά ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ και ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ διαδικτυακό ραδιόφωνο με όνομα «ΡΑΔΙΟ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ» το οποίο θα λειτουργεί επί 24ώρου βάσεως με Εθνικιστική μουσική, αποκλειστικά ηχητικά αποσπάσματα από τις εκδηλώσεις του Κινήματός μας όπως επίσης εκπομπές για την επικαιρότητα και τις μουσικές ειδήσεις!

Μπορούμε πλέον να σας αναγγείλουμε επίσης τη δημιουργία του πρώτου ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Παραπάνω πληροφορίες για το στέκι θα ανακοινωθούν σύντομα το μόνο που μπορούμε να σας αποκαλύψουμε στη παρούσα φάση είναι πως βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και θα εκπλαγούν πολλοί με τη δυναμική μας παρουσία στη Βόρειο Ελλάδα. Όσοι πιστοί λοιπόν αναμείνατε και προσέλθετε, όσοι εχθροί περαστικά σας! Ευχαριστούμε όλους τους συναγωνιστές που με όποιον τρόπο μπορούσαν βοήθησαν στην προσπάθεια αυτή και ελπίζουμε να γίνουν παράδειγμα στους νέους συναγωνιστές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Αγώνας μας είναι πολυδιάστατος και όλοι πρέπει να δίνουμε το μέγιστο των δυνάμεών μας για την επίτευξη των στόχων μας.

Κλείνοντας λοιπόν δίνουμε μία υπόσχεση τόσο Ιερή όσο και ο Σκοπός του Αγώνα μας : θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε για ένα καλύτερο αύριο πρώτα στο ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ που όλοι μας έχουμε ματώσει και έπειτα όπου αλλού μπορούμε.

ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ