Θλιβερή επέτειος

Γράφει ο/η Νίκος Χιδίρογλου

02.02.08

Δεν μπορώ να ξεχάσω. Ίμια 1996. Εθνική ταπείνωση δια χειρός Σημίτη. Τη σημαία δεν την πήρε ο αέρας, την απομάκρυναν αυτοί… Σε συνεννόηση με την Ουάσινγκτον. Ρώτησαν βέβαια πριν «αν είναι σοβαρό πράγμα να πάρουμε τη σημαία». Και το έκαναν, παραβιάζοντας κατάφορα το Σύνταγμα, που απαγορεύει ρητά κάτι τέτοιο. Δεν υπερασπίστηκαν όπως έπρεπε την πατρίδα και μετά ευχαρίστησαν κι από πάνω τους Αμερικανούς. Τρεις άνθρωποι, ένστολοι, έκαναν όμως το καθήκον τους. Αντιπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, Αντιπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, Σημαιοφόρος Έκτορας Γιαλοψός. Έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος. Τα ονόματά τους γράφτηκαν στο πάνθεον των ηρώων του Έθνους μας, με χρυσά γράμματα. Ίμια 1996… Άλλη μια χαμένη ευκαιρία για εθνική ανάταση, για ανάκτηση ηθικού. Δεν υπήρξαν κυβερνήτες άξιοι το 1996, να βροντοφωνάξουν ένα νέο «όχι», να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη. Ήταν άλλη μια οδυνηρή εξέλιξη, δια χειρός άτολμων και άχρωμων «λογιστών» και γραφειοκρατών, που δεν ενδιαφέρονταν για την υστεροφημία τους, που δεν τους ένοιαξε ποτέ τι θα πει για αυτούς η Ιστορία. Τότε την Ελλάδα την κυβερνούσαν αυτοί, οι «λίγοι». Που δεν τόλμησαν να πάρουν τις δύσκολες αποφάσεις. Ποιος όμως να τολμήσει; Αυτός που υπηρέτησε τη θητεία του στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, επί των ημερών της επάρατου; Ή ο κομματικός που γύρισε από την αποστρατεία για να αναλάβει την ηγεσία των Ενόπλων μας Δυνάμεων; Ο τότε Δήμαρχος Καλύμνου Δημήτρης Διακομιχάλης και ο τότε Αστυνομικός Διευθυντής Καλύμνου Γιώργος Ριόλας, ύψωσαν στις 25 Ιανουαρίου 1996 την γαλανόλευκη στα Ίμια. Να είναι καλά. Η Ιστορία το κατέγραψε και τους χαμογελά. Και δεν ήταν μόνο αυτοί. Όλοι ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν. Στις 30 Δεκεμβρίου 1995, στις 23:00, διατάχθηκε επιστράτευση στον Έβρο και στα νησιά του Αιγαίου. Η προσέλευση των επιστράτων στη ζώνη ευθύνης της 80 ΑΔΤΕ, ήταν στην κυριολεξία συγκινητική. Όλοι ήταν έτοιμοι να πέσουν υπέρ πίστεως και πατρίδος. Όλοι. Χαμογελαστοί, ευδιάθετοι, γεμάτοι αυτοπεποίθηση και άδολη αγάπη για την πατρίδα. Κάποιοι άλλοι όμως, που ακόμα και σήμερα ζητούν με περισσό θράσος την ψήφο μας, «φοβήθηκαν τη σύρραξη». Επέδειξαν πολιτική δειλία. Ποιοι; Οι εθνικά αδέσποτοι. Που έχουν ακόμα και σήμερα το θράσος να παρεμβαίνουν αφ’ υψηλού, να τοποθετούνται, να δίνουν κατευθύνσεις. Οι ηθικά διαβρωμένοι. Που δεν αισθάνονται καμία ντροπή για ό,τι συνέβη τότε, για την ταπείνωση που νιώσαμε όλοι μας. Οι πολιτικά εξαχρειωμένοι. Που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επιστροφή τους στην εξουσία, για να ολοκληρώσουν την παράδοση της χώρας στα πολυεθνικά συμφέροντα και την εμποροκρατία. Όμως, ποτέ δεν έλειψαν στρατιώτες για την Ελλάδα. Είτε στις Θερμοπύλες, είτε στα τείχη της Βασιλεύουσας, κάποιοι ήταν και είναι διατεθειμένοι να πέσουν μαχόμενοι για την πίστη και την πατρίδα. Ξεχωρίζουν από τους ριψάσπιδες από το σπινθηροβόλο βλέμμα, τη θερμή καρδιά, το ελληνικό ταμπεραμέντο, τη φλογερή ομιλία, το ανδροπρεπές παράστημα. Όπως ξεχώριζαν τα παλικάρια μας που έπεσαν στα Ίμια. Έλληνες. Αθάνατοι. Από την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ