Οι πονηροί καρπαζοεισπράχτορες που παριστάνουν την πολιτική ηγεσία στη χώρα μας μάς παγίδεψαν, για δεκαπέντε χρόνια τουλάχιστον, σε μια πρωτοφανή τακτική: Από τη μια πλευρά, καμία αποδοχή της συμπερίληψης της λέξης «Μακεδονία» στην ονομασία των Σκοπίων, και από την άλλη, απόλυτο μπάχαλο και αποδοχή της λειτουργίας της «Μακεδονίας», με τους Έλληνες επιχειρηματίες και την ελληνική οικονομία να αποτελεί το κυριότερο στήριγμα των Σκοπίων. Η πλειοψηφία της παγκόσμιας κοινότητας, ανάμεσα τους η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, τα αναγνώρισαν ως “Μακεδονία” και βέβαια οι Σκοπιανοί αποθρασύνθηκαν στο έπακρο, μια και αυτή η στρατηγική, και την εσωτερική τους συνοχή εξασφάλιζε, με την αναπτύξη της «μακεδονικής» ιδεολογίας, και σταδιακά οδηγούσε στην καθιέρωσή τους ως «Μακεδονίας» διεθνώς. Διότι ο μηχανισμός του «άμα περάσεις από τη γειτονιά μου, θα σου δείξω εγώ» είναι γνωστός και καταλήγει σε φιάσκο. Τον αντίπαλο πρέπει να τον αντιμετωπίζεις άμεσα και επί τόπου. Τόνιζα από το 1993 πως η Ελλάδα έπρεπε να δεχτεί μια σύνθετη γεωγραφική ονομασία, προτού αρχίσει ο σωρός των αναγνωρίσεων, τότε που το «πακέτο Πινέιρο» έλυνε με αυτό τον τρόπο το ζήτημα και απελευθέρωνε την ελληνική πολιτική στα Βαλκάνια από ένα βαρίδι. Αυτή η λύση θα επέτρεπε τότε να μεταβληθεί η βαλκανική μας πολιτική σε κεντρικό στρατηγικό στόχο για την αποτροπή της Τουρκίας. Αντ’ αυτού, ένας γέρων πολιτικάντης που προσδοκούσε την επιστροφή στην εξουσία, ο Παπανδρέου, και ένας νεαρός τότε πολιτικός που έθετε σε υψηλότερη μοίρα τα Σκόπια από την τουρκική απειλή, ο Σαμαράς, που τώρα σιωπά αιδημόνως, τίναξαν στον αέρα τη μοναδική λύση που διέθετε η Ελλάδα για να προστατέψει το μείζον. Άφησαν τον ελληνικό λαό να βαυκαλίζεται με τη δήθεν «ανυποχώρητη στάση», ενώ ενδόμυχα προσδοκούσαν την ολοκλήρωση του κύκλου και την αναγνώριση των Σκοπίων ως «Μακεδονίας» από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας, συνεπικουρούμενοι από τον εφησυχασμό που προσέφερε η φοβερή αρλούμπα διαφόρων «Μακεδονομάχων» πως, «αν η Ελλάδα δεν τους αναγνωρίσει δεν έχουν κερδίσει τίποτε»! Κι όμως, την ίδια στιγμή, όχι μόνο ανέπτυσσαν τις οικονομικές σχέσεις με τα Σκόπια, όχι μόνο δεν επέβαλαν κυρώσεις σε όσους τα αναγνώριζαν ως Μακεδονία, αλλά επέτρεψαν και να αρχίσει η διαδικασία ένταξής τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς να θέσουν βέτο για το όνομα, όπως έπρεπε πάση θυσία να κάνουν.
στόσο... αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη. Πριν ολοκληρωθεί ο κύκλος της πλήρους αναγνώρισης των Σκοπίων και από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, οι Αμερικανοί επείγονται για λύση, ώστε να «τσιμεντώσουν» την ηγεμονία τους στην περιοχή, λόγω επανεμφάνισης της Ρωσίας και απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου, που θα κάνει ακόμα πιο επισφαλή την επιβίωση των Σκοπίων. Γι’ αυτό και υποχρεώθηκαν να θέσουν τώρα το ζήτημα της ένταξης στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, οδηγώντας σε δεινή θέση το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο. Διότι σήμερα η κατάκτηση της σύνθετης ονομασίας για όλες τις χρήσεις, που το 1993 ήταν δεδομένη, φαντάζει πλέον σαν ηράκλειο έργο, δεδομένων όλων των τετελεσμένων που έχουν παγιωθεί τα προηγούμενα χρόνια. Όμως το ελληνικό πολιτικό σύστημα πρέπει τώρα να αποφασίσει και όχι «αύριο», και όχι πλέον με υπεκφυγές. Είτε θα αποδεχθεί το καραγκιοζιλίκι της διπλής ονομασίας (άλλη για τις διμερείς σχέσεις και άλλη για τις διεθνείς) είτε θα υποχρεωθεί να θέσει βέτο στο ΝΑΤΟ τον Απρίλιο – ελπίζοντας ότι έτσι, σε μια επόμενη φάση, θα υποχρεώσει τους Αμερικανούς να πιέσουν τα Σκόπια προς την κατεύθυνση της σύνθετης ονομασίας. Διαφορετικά, αν δεχτεί τη «διπλή ονομασία», θα έχει υποχωρήσει σε όλα τα μέτωπα. Ή σύνθετη γεωγραφική ονομασία, ή βέτο: Εκεί πλέον μας οδήγησε η αλλοπρόσαλλη πολιτική των πονηρών πολιτικάντηδων, που νόμιζαν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν εσαεί τον ελληνικό λαό. Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Θα τολμήσουν να τα βάλουν με τα αφεντικά τους, ή θα καταστούν καταγέλαστοι στον ελληνικό λαό;
Γιώργος Καραμπελιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου