13 Μαρτίου 1957.
Κοντεύουν μεσάνυχτα.
Τη σιωπή σπάει μια βροντερή σταθερή φωνή.
Ο 18χρονος Παλληκαρίδης σε πείσμα των κατακτητών ψέλνει τον Εθνικό Ύμνο. Σε λίγο έρχονται οι δήμιοί του. Βρωτοφωνάζει. «Γεια σας αδέλφια. Γεια σας λεβέντες. Ελπίζω να μαι ο τελευταίος που εκτελούν. Αδέλφια συνεχίστε τον αγώνα. Εγώ βαδίζω στην αγχόνη γελαστός, αποφασιστικός, υπερήφανος».Οι συγκρατούμενοι του φωνάζουν. «Θάρρος Παλληκαρίδη, Θάρρος Παλληκαρίδη»«Θάρρος έχω πολύ. Αυτή τη στιγμή περνώ την είσοδο του ικριώματος» Απόλυτη ησυχία. Αυτή τη σιγή σπάζει το τρίξιμο από το άνοιγμα της καταπακτής της αγχόνης. 12:02. 12:02 ο 18χρονος Βαγορής πέρασε στην αθανασία. Βρήκε την «γη των ηρώων».
ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
Ολόκληρο το αφιέρωμα στο ΑΠΟΕΛ ΕΛΛΑΣ κάντε κλικ ΕΔΩ
1 σχόλιο:
Ήτανε ο αγνότερος των αγνότερων...
"την Ελλάδα αγαπώ, αλλά κι εσένα", είχε πει. Μπράβο ρε φίλε για το αφιέρωμα. Αιωνία του η μνήμη
Δημοσίευση σχολίου