«Και μόνος και μετά πολλών…». Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη, Δικηγόρου – Προέδρου του Δ.Σ. του ΔΙΚΤΥΟΥ 21

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν μπόρεσε να πείσει τον λαό της Κύπρου για το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών. Ήδη η ωχρά σπειροχαίτη της πολιτικής – δημοσιογραφικής μας ζωής τρίβει τα χέρια της. Εκείνο το 76% του ΟΧΙ στα μούτρά τους τους είχε αφιονίσει. Εκτεθήκανε και στα αφεντικά, που τους ζητήσανε τα ρέστα, γιατί τα πήραν και δεν πέτυχαν την αποστολή τους. Εξετέθη και η δική μας ενδοτική κομπανία γιατί ο Τάσσος με την στάση του τους κατέβαζε το βρακί ως τον αστράγαλο και τους έβγαζε την μάσκα. Το διάγγελμα του πριν το δημοψήφισμα πέρασε στην Ιστορία. Συγκλόνισε, όποιον έχει ψυχή. Δείτε ποιοι τον πολέμησαν και στην Αθήνα. Το παρακράτος της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας, τρόφιμοι των μυστικών κονδυλίων, οι κουκουλοφόροι δοσίλογοι της παράδοσης Οτσαλάν και τα παπαγαλάκια τους, οι χειροκροτητές των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας, οι πρόθυμες πόρνες των Πρεσβειών, οι αβανταδόροι του σκοπιανού σωβινισμού και του τουρκικού φασισμού και επεκτατισμού, ο ροζ πολτός της χολερικής και μπατιρημένης ψευτοδιανόησης και οι πιο παλιές καραβάνες του πολιτικού ενδοτισμού και κυνισμού. Ο ωρυμαγδός της λυσσαλέας προπαγάνδας και κινδυνολογίας, τόσο χρήμα και πρακτοριλίκι, δεν μπόρεσαν το 2004 να φέρουν το ΝΑΙ πάνω από το 50% αλλά μπόρεσαν την περασμένη Κυριακή να στερήσουν τον Τάσσο από το κρίσιμο 1,5 – 2% που χρειαζόταν για να περάσει στον δεύτερο γύρο. Η επανάπαυση στις θετικές δημοσκοπήσεις, τα προβλήματα της εσωτερικής διακυβέρνησης, η χαμηλή συσπείρωση της ΕΔΕΚ κι η ραστώνη του ΔΗΚΟ, έπαιξαν κι αυτά το ρόλο τους. Όμως το βασικό ήταν ότι ο Πρόεδρος δεν μπόρεσε να σπάσει τις γραμμές των κομμάτων πείθοντας ότι αυτό που διακυβευόταν ήταν ο κίνδυνος της επαναφοράς του Σχεδίου Ανάν από τους δύο ανθυποψηφίους του, κάτι που οι ίδιοι φρονίμως αρνούντο έστω και έμμεσα, ενώ από την άλλη η οργανωμένη μαύρη προπαγάνδα, το παρακράτος των πληρωμένων γραφίδων, οι πρόθυμοι υπηρέτες του ξένου παράγοντα, το μπόλικο χρήμα που λάδωνε την εναντίον του πολεμική και το πελατειακό σύστημα των κυπριακών κομμάτων, έκαναν την δουλειά τους. Έβαλαν στόχο να του στερήσουν αυτό το ελάχιστο ποσοστό και το πέτυχαν.Τώρα είναι μια άλλη μέρα. Ο Χριστόφιας ήταν υπέρ του ΝΑΙ, που μόνον το επιβιωτικό ένστικτο του συνεδρίου του ΑΚΕΛ το ανέτρεψε. Ο Κασουλίδης δεν ήταν υπέρ του ΝΑΙ, ήταν υπέρ του ΝΑΙ –ΝΑΙ –ΝΑΙ και με ολίγες ρεβεράντζες, για να είμαστε πιο πειστικοί. Είτε ο ένας είτε ο άλλος έχουν ένα δύσκολο πρόβλημα μπροστά τους. Το 76% του ΟΧΙ είναι διακομματικό, ερείδεται σε ένα αταβιστικό ένστικτο αποφυγής του θανάτου, της καταστροφής. Ο νέος Πρόεδρος που τυχόν θα θελήσει να επαναφέρει το σχέδιο, θα πρέπει να σπάσει το φρόνημα των Κυπρίων, να καθησυχάσει το φιλύποπτο και επιβιωτικό ένστικτο με το οποίο αυτό το κομμάτι του Ελληνισμού έζησε αιώνες. Δύσκολο έργο. Οι Κύπριοι, κομμουνιστές ή συναγερμικοί, πλούσιοι ή φτωχοί, είναι πεισματάρηδες και ξέρουν ότι το κράτος τους, το σπίτι τους, η ασφάλεια τους, χτίστηκε με το αίμα και τον ιδρώτα τους. Μόνον οι άσχετοι και οι αντικύπριοι = ανθέλληνες ηλίθιοι πιστεύουν ότι «ταϊζαμε» ή «ταϊζουμε» τους Κυπρίους. Η Κύπρος αναγεννήθηκε από τις στάχτες της το 1974 με τον ιδρώτα του λαού της, Έλληνες των Άκρων, της Ιστορικής Περιφέρειας, δουλευταράδες, που ξέρουν να επιβιώνουν. Η εφαρμογή στην Κύπρο ενός απαρτχάϊντ που θα τους μετατρέψει σε «μαύρους» των κεμαλικών φασιστών ή των ισλαμοφασιστών του Ερντογάν είναι χάντρες και καθρεφτάκια που οι Έλληνες της Κύπρου δεν τα ανταλάσσουν με την ασφάλεια του σπιτιού τους, το μέλλον των παιδιών τους, το κράτος που έχτισαν πέτρα τη πέτρα και με λάσπη ζυμωμένη με το αίμα τους. Ο Χριστόφιας κι ο Κασουλίδης πήραν την ψήφο των Κυπρίων, δεν πήραν την ψυχή τους, δεν πήραν επιταγή εν λευκώ. Οι Κύπριοι δεν ψήφισαν συντριπτικά υπέρ του ΟΧΙ γιατί τους το ζήτησε ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος. Ψήφισαν ΟΧΙ, γιατί ένοιωσαν ότι κινδύνευε η ασφάλεια και η ευημερία τους, γιατί τους ζητούσαν να προσκυνήσουν τον φονιά κι ύστερα να πηδήξουν στο κενό. Τίποτε από αυτά δεν άλλαξε. Τα δύο τρίτα του Συναγερμού και τα δύο τρίτα του ΑΚΕΛ ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και οι δύο υποψήφιοι Πρόεδροι το ξέρουν.Το καθήκον μας δεν αλλάζει, ήταν, είναι και θα είναι η σωτηρία και απελευθέρωση της Κύπρου, να μην γίνει η σημερινή γενιά η τελευταία γενιά Ελλήνων στην Κύπρο, δουλοπάροικοι ενός off shore προτεκτοράτου. Έχουμε Νέα Σμύρνη, δεν χρειαζόμαστε και Νέα Λευκωσία. Θα μπορούσε κανείς υπερβάλλοντας να παρομοιάσει τις εκλογές αυτές με τις ελλαδικές εκλογές του 1920, την ήττα του Βενιζέλου, την άνοδο μιας ηττοπαθούς ηγεσίας και την απαρχή των δεινών, που οδήγησαν τον Ελληνισμό της Μ. Ασίας στον όλεθρο, όμως δεν είναι έτσι. Οι Κύπριοι δεν άλλαξαν γνώμη, η ψήφος στον Κασουλίδη ή στον Χριστόφια δεν σημαίνει ΝΑΙ στο Σχέδιο Ανάν ή σε όποιο παρεμφερές σχέδιο και ούτε οι ίδιοι οι υποψήφιοι τόλμησαν να ερμηνεύσουν έτσι το πέρασμα τους στο δεύτερο γύρο. Ο ΔΗΣΥ θέλει να επιστρέψει στην εξουσία και το ΑΚΕΛ θέλει, για πρώτη φορά, να έχει δικό του Πρόεδρο. Δημοκρατικό δικαίωμα τους, όμως ο κόσμος τους είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που συντριπτικά πλειοψηφικά ψήφισαν ΟΧΙ στην υποταγή, ΟΧΙ στην αυτοκτονία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το Κυπριακό Κράτος άντεξε το ολέθριο πραξικόπημα, την προδοσία και την εισβολή, άντεξε την προσφυγιά και την οικονομική καταστροφή και αναγεννήθηκε. Οι πολίτες της Κύπρου, οι απλοί άνθρωποι, δεξιοί κι αριστεροί ή ότι άλλο, οι πραγματικοί εργάτες της αναγέννησης της ευρωπαϊκής πια Κύπρου, δεν θα παραδώσουν το δημιούργημα τους, την γη, την ασφάλεια, την ευημερία τους, τις ελευθερίες τους, τις οικογένειες τους σε τυχοδιωκτικά πειράματα.
Ο Χριστόφιας και ο Κασουλίδης θα ακούσουν λοιπόν την βάση τους όταν έρθει η ώρα ή θα αποπειραθούν να αυτοκτονήσουν πολιτικά «εκτελώντας» την Κυπριακή Δημοκρατία; Το ΑΚΕΛ είναι συντηρητικό κόμμα, δεν πήρε ποτέ στην Ιστορία του μεγάλα ρίσκα. Θα πάρει λοιπόν το ρίσκο να κάνει αυτό που δεν κατάφερε η Χούντα του Ιωαννίδη, να «δολοφονήσει» την Κυπριακή Δημοκρατία και να οδηγήσει την Κύπρο σε άλμα στο κενό;
Θέλει ο Χριστόφιας να γίνει ο Γκορμπατσώφ της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ο ΔΗΣΥ, το κόμμα που θέλει να ανεμίζει την Ελληνική Σημαία και θέλει να είναι η εκσυγχρονισμένη συνέχεια της ενωτικής παράταξης, θα βάλει πλάτη για την οριστική υποστολή της και την μετατροπή των Ελλήνων της Κύπρου σε ανδράποδα μιας υποτελούς στην Τουρκία Σιγκαπούρης;
Τότε στο «την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω», που είναι νομίζω έμβλημα της φοιτητικής παράταξης του ΔΗΣΥ, ας προστεθεί «αλλά την παζαρεύω».