Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

EΝΑ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝ «ΝΤΟΜΙΝΟ»


Από τον Ελεύθερο Κόσμο κάντε κλικ ΕΔΩ

Από την μεγάλη ήττα των Σέρβων από τους Τούρκους το 1389, το Κοσσυφοπέδιο θεωρείται για τους Σέρβους τόπος ιερός και μέρος της σερβικής επικράτειας. Από την άλλη η πλειοψηφία των αλβανόφωνων κατοίκων του Κοσσόβου, από το 1968 που οργάνωσε τις πρώτες διαδηλώσεις, ζητούσε την απόσχιση και την ανεξαρτησία της περιοχής. Το 1991 αρχίζει η διάλυση της ενωμένης τότε Γιουγκοσλαβίας και οι αλβανόφωνοι Κοσσοβάροι βρίσκουν την ευκαιρία να κηρύξουν την ανεξαρτησία τους, που η Αλβανία έσπευσε να αναγνωρίσει. Όμως ο πόλεμος που ακολούθησε, με τους παράνομους αμερικανικούς βομβαρδισμούς όπως είχε χαρακτηρίσει ο τότε Γ. Γραμματέας του ΟΗΕ Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, ατόνησε τον αλβανόφωνο ζήλο. Παράλλληλα ο πόλεμος έδωσε την ευκαιρία να εξοπλίσουν τους αλβανόφωνους Κοσσοβάρους οι ΗΠΑ και το 1996 εμφανίστηκε ο Απελευθερωτικός Στρατός του Κοσσόβου, ο γνωστός ΟΥΤΣΕΚΑ. Με τις πλάτες των δυτικών άρχισε τις εκκαθαρίσεις των Σέρβων κατοίκων της περιοχής κι έφθασε το 1988 να ελέγχει το 40% περίπου του Κοσσόβου. Η απάντηση του σερβικού στρατού ήταν άμεση. Τότε άρχισε ένα όργιο προπαγάνδας σε βάρος των Σέρβων και κυρίως εναντίον του εθνικιστή ηγέτη Μιλόσεβιτς, που από ειρηνοποιό των Βαλκανίων τον ονόμασαν χασάπη των Βαλκανίων, παρασιωπόντας τις ωμότητες του ΟΥΤΣΕΚΑ.
Μπροστά στην ανατροπή των σχεδίων τους οι Αμερικανοί, συνεπικουρούμενοι από τους Ευρωπαίους υποτακτικούς τους ξεκίνησαν στις 24 Μαρτίου 1999 έναν ανηλεή βομβαρδισμό, που παρά την Διεθνή Συνθήκη της Γενεύης, κτύπησαν μη στρατιωτικές εγκαταστάσεις, προκειμένου να πλήξουν ανεπανώρθωτα την σερβική οικονομία. Ενώ δεν δίστασαν να βομβαρδίσουν καραβάνια αμάχων προσφύγων και φυσικά δεν έδωσαν ποτέ λόγο για τα ειδεχθή εγκλήματά τους. Τελικά στις 10 Ιουνίου της ίδιας χρονιάς ο Μιλόσεβιτς αναγκάστηκε ν’ αποσύρει τις σερβικές δυνάμεις από την περιοχή κι αναπτύχθηκε τότε μια δύναμη 50.000 ανδρών του ΝΑΤΟ. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στους αλβανόφωνους να επιδοθούν σε μια άνευ προηγουμένου εθνοκάθαρση και καταστροφή των μνημείων του πολιτισμού. Σε 250.000 υπολογίζονται οι Σέρβοι πρόσφυγες, που εγκατέλειψαν τις εστίες τους και γι’ αυτούς ο τόσο ευαίσθητος ΟΗΕ δεν πήρε κανένα μέτρο. Γ. Γραμματέας του οργανισμού είχε πλέον οριστεί ο θλιβερός Κόφφι Ανάν, το πιο καλό τσιράκι των ΗΠΑ. Παρ’ όλα αυτά το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το 1278 ψήφισμα αναγνώρισε την αυτονομία της περιοχής, την μετέτρεψε σε διεθνές προτεκτοράτο και ζήτησε το σεβασμό της σερβικής μειονότητας, που φυσικά δεν υπήρξε. Όμως αναγνώρισε παράλληλα ότι το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί μέρος της σερβικής επικράτειας.
Η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας και οι αντιδράσειςΜεθοδικά Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ετοίμασαν το κλίμα της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας. Από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ μία περιοχή μπορεί ν’ αποσχιστεί από μία χώρα μόνον με τη συναίνεση της κυβέρνησης, κάτι που η σερβική έχει αρνηθεί κατά τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Αλλά τους Δυτικούς δεν τους εμποδίζει να ενεργούν παρά το Διεθνές Δίκαιο, προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους. Όπως πρόσφατα δήλωσε κι ο ΥΠΕΞ του Ηνωμένου Βασιλείου (πρώην Μεγάλης Βρετανίας), εχουν καθήκον να επεμβαίνουν οπουδήποτε στον κόσμο. Έτσι φθάσαμε στις 17 Φεβρουαρίου που οι αλβανόφωνοι Κοσσοβάροι ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Την παράνομη αυτή απόφαση πρώτος έσπευσε ν’ αναγνωρίσει ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπους από την Αφρική, όπου έκανε περιοδεία. Τον ακολούθησαν το Ηνωμένο Βασίλειο (η πρώτη ορντινάτσα των ΗΠΑ. Φαίνεται πως το σκυλάκι Μπλερ αντικατάστησε άλλη ράτσα το ίδιο υπάκοη), η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία.
Όμως τώρα στη Ρωσσία δεν υπάρχει ο θλιβερός και μεθύστακας, μακαρίτης πια, Γέλτσιν. Σταδιακά ο Πούτιν απεκατέστησε την οικονομία και την ισχύ της χώρας και πλέον στέκεται ισοδύναμα απέναντι στη μονοκρατορία των ΗΠΑ. Ο Πούτιν διαφώνησε από την αρχή στην ανακήρυξη του Κοσσόβου και παρείχε υποστήριξη στους Σέρβους. Την υποστήριξη αυτή εκδήλωσε έμπρακτα με τη συμφωνία της 22ας Ιανουαρίου, που προσφέρει μεγάλη οικονομική υποστήριξη κυρίως στον τομέα της ενέργειας. Με τις πλάτες της Ρωσσίας οι Σέρβοι εκδήλωσαν την άρνησή τους να δεχθούν τα τετελεσμένα με την ανάκληση των πρέσβεων από τις χώρες που έσπευσαν ν’ αναγνωρίσουν το ανεξάρτητο Κόσσοβο. Έχουν προκηρύξει εκλογές και σχηματισμό δικής τους κυβέρνησης στο Βόρειο Κόσσοβο, που κατοικείται από Σέρβους. Χιλιάδες διαληδωτές κατέβηκαν στους δρόμους της Μιτριβίτσας (πρωτεύουσας του Β. Κοσσόβου) και τραγουδούσαν ότι το Κόσσοβο είναι σερβικό κι έκαψαν τα φυλάκια των δυνάμεων του ΟΗΕ στην περιοχή. Ενώ έχουν αρχίσει κινήσεις για την απόσχιση από την Βοσνία του ισχυρού θύλακα των Σέρβων (περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού). Παράλληλα τα όσα πολιτικά ωφέλη προσδοκούσαν οι Δυτικοί από τη νίκη στις προεδρικές εκλογές στη Σερβία του φιλοδυτικού Τάντις εξανεμίστηκαν. Ο Τάντιτς απομονώθηκε κι αναγκάστηκε να δηλώσει από την Ν. Υόρκη ότι η Απόφαση είναι αυθαίρετη και νομιμοποιεί την εθνοκάθαρση και την δίωξη των 250.000 Σέρβων από την περιοχή.
Οι διεθνείς αντιδράσειςΕίναι σίγουρο ότι το συμπαγές μέτωπο Ρωσσίας και Κίνας δεν πρόκειται να επιτρέψει την διεθνή αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου και την εισδοχή του στον ΟΗΕ. Αυτό φάνηκε στο ναυάγιο της σύσκεψης του Συμβουλίου Ασφαλείας την περασμένη Τρίτη. Ούτε όμως και μέσα στην ΕΕ υπάρχει ομοφωνία. Μπορεί ο Χαβιά Σολάνα να έτρεξε αμέσως στην Πρίστινα και να πρόσφερε την αναγνώριση, όμως η σύνοδος των ΥΠΕΞ της ΕΕ κατέληξε στην απόφαση ότι κάθε μέλος της είναι ελεύθερο για μονομερή αναγνώριση. Δεν είναι μόνον η σθεναρή αντίθεση της Κύπρου. Μουδιασμένες είναι η Ισπανία, η Σλοβακία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα, που προτίμησαν μια στάση αναμονής. Όλες έχουν ανοικτά θέματα μειονοτήτων, που εύκολα κατά το πρότυπο του Κοσσόβου έχουν αποκτήσει το δικαίωμα στην ανεξαρτησία τους. Πιο δύσκολα είναι τα πράγματα για την Ισπανία με τους Βάσκους και τους Καταλανούς και για την Ρουμανία με τους Ούγγρους της Τρανσυλβανίας. Δύσκολη είναι θέση και της Γεωργίας, που κινδυνεύει να δει αποσχιζόμενες τις περιοχές της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, με τις ευλογίες μάλιστα της Μόσχας, αφού τ’ αυτόνομα Κοινοβούλιά τους είναι φιλορωσικά και παρέχουν πετρελαϊκές διευκολύνσεις στη Ρωσσία.
Το εντυπωσιακό είναι η θετική στάση της Τουρκίας και των Σκοπίων. Ιδιαίτερα τα Σκόπια φαίνεται να παραγνωρίζουν το γεγονός ότι το 30% περίπου του πληθυσμού τους είναι αλβανόφωνο και μέσα στους στόχους για την δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας, ενώ δεν λείπουν τα ένοπλα επεισόδια με τις κυβερνητικές δυνάμεις. Η Τουρκία με την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου στέρησε από τον εαυτό της κάθε νομικό έρεισμα για την αυτονομία και ανεξαρτησία του τουρκικού Κουρδιστάν. Ενώ Ιράκ, κυρίως, Συρία και Ιράν διατηρούν στα βόρεια τους ισχυρές κουρδικές μειονότητες. Στο Ιράκ μάλιστα με την αρωγή των Αμερικανών έχουν αποκτήση δικό τους Κοινοβούλιο κι απολαμβάνουν ισχυρής αυτονομίας. Όμως ο μεγάλος μύλος θα γυρίσει στα Βαλκάνια. Η Βουλγαρία έχει ένα 10% μουσουλμάνων, που έχουν αυτοπροσδιοριστεί σαν Τούρκοι κι εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο. Ισχυρή αλβανόφωνη μειονότητα υπάρχει και στο Μαυροβούνιο, όπου έχουν σημειωθεί και επεισόδια, αλλά και στη νότια Σερβία, στα σύνορα με την Αλβανία. Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε, αλλά ένα είναι σίγουρο, οι πολιτικοί τυφώνες που θ’ ακολουθήσουν μάλλον προς τις ΗΠΑ και ΕΕ θα ξεσπάσουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: